مقدمه ای بر شاهدانه

شاهدانه (نام علمی: Cannabis sativa L.) گیاه شاهدانه از خانواده Moraceae، گیاهی یک ساله راست قامت به ارتفاع ۱ تا ۳ متر است. شاخه هایی با شیارهای طولی، موهای فشرده به رنگ سفید مایل به خاکستری. برگها به صورت کفی تقسیم می شوند، لوب ها نیزه ای یا خطی- نیزه ای شکل، به ویژه گل های خشک و تریکوم گیاهان ماده. کشت شاهدانه را می توان برداشت و برداشت کرد. ماده و نر وجود دارد. گیاه نر را چی و گیاه ماده را جو می نامند.

حشیش در ابتدا در هند، بوتان و آسیای مرکزی توزیع می شد و اکنون در کشورهای مختلف به صورت وحشی یا کشت می شود. همچنین در مناطق مختلف چین کشت یا به صورت وحشی کاهش می یابد. وحشی رایج در سین کیانگ.

جزء شیمیایی موثر اصلی آن تتراهیدروکانابینول (به اختصار THC) است که پس از مصرف سیگار یا مصرف خوراکی فعالیت های ذهنی و فیزیولوژیکی دارد. انسان ها بیش از هزار سال است که ماری جوانا می کشند و استفاده از مواد مخدر و مذاهب در قرن بیستم افزایش یافته است.

الیاف پوست ساقه بلند و سخت است و می توان از آن برای بافتن کتان یا ریسندگی، ساخت طناب، بافت تورهای ماهیگیری و ساخت کاغذ استفاده کرد. دانه ها برای روغن پرس می شوند، با محتوای روغن 30٪ که می توان از آن برای رنگ، پوشش و غیره استفاده کرد و از باقی مانده روغن می توان به عنوان خوراک استفاده کرد. این میوه در طب سنتی چینی "دانه شاهدانه" یا "دانه شاهدانه" نامیده می شود. این گل مابو نام دارد که باد بد، آمنوره و فراموشی را درمان می کند. به پوسته و براکت ها «شنبلیله کنفی» می گویند که سمی است، جراحت کار زیاد را درمان می کند، انباشته را می شکند، چرک را پراکنده می کند و چندین بار مصرف آن دیوانه کننده است. برگها حاوی رزین بی حس کننده برای تهیه بیهوشی هستند.