تفاوت چندانی بین کشورهایی که ماریجوانا را قانونی کرده‌اند و کشورهایی که در اجرای آن بسیار تنبل هستند، وجود ندارد. نگهداری «مقادیر کم برای مصرف شخصی» یک دستورالعمل کلی است. در بیشتر موارد، می‌توانید برخی از گیاهان خود را در خانه پرورش دهید. به طور کلی، سایر قوانین ممنوعه همچنان اعمال می‌شوند، از جمله قصد فروش، حمل و نقل یا قاچاق.
ماریجوانا یکی از معدود مسائل مربوط به سیاست‌گذاری است که به این شکل قانونی با آن برخورد می‌شود، که نشان می‌دهد مجریان قانون در سراسر جهان، کانابیس را تا حد زیادی بی‌ضرر می‌دانند. احساس جهانی که به ما دست می‌دهد این است که پلیس در هر کشوری ترجیح می‌دهد هر کار دیگری انجام دهد تا اینکه سعی کند هر کسی را که چند بند انگشت همراه دارد دستگیر کند. اما آنها هنوز هم می‌توانند قاچاق مواد مخدر در مقیاس بزرگ را به صورت گزینشی کنترل کنند.
هر جا که ماریجوانا قانونی شده یا اجرا نمی‌شود، قاعده کلی این است که تا زمانی که به کسب و کار خود اهمیت می‌دهید و آن را در ملاء عام، در خلوت خانه خود نشان نمی‌دهید، مشکلی نخواهید داشت و غیره. صبر کنید. به طور کلی، کشورهایی که سیاست‌های سهل‌گیرانه‌ای در مورد ماریجوانا دارند، تا حدودی تمایل به قانونی کردن ماریجوانای پزشکی نیز دارند.
جرم‌زدایی (همچنین ممکن است اجرا نشود)
آرژانتین، برمودا، شیلی، کلمبیا، کرواسی، جمهوری چک، اکوادور، آلمان (در حال حاضر)، اسرائیل، ایتالیا، جامائیکا، لوکزامبورگ، مالت، پرو، پرتغال، سنت وینسنت و گرنادین‌ها، سوئیس، اتریش، بلژیک، استونی، اسلوونی، آنتیگوا و باربودا، بلیز، بولیوی، کاستاریکا، دومینیکا، مولداوی، پاراگوئه، سنت کیتس و نویس و ترینیداد و توباگو.
غیر اجباری (به کسی ربطی نداره)
فنلاند، مراکش، لهستان، تایلند، پاکستان، بنگلادش، کامبوج، مصر، ایران، لائوس، لسوتو، میانمار و نپال.
زمان ارسال: ۲۹ مارس ۲۰۲۲